1 SHOT 2 KILLS



Έγκυος, με έναν στόχο πάνω στην κοιλιά της. Το σλόγκαν γράφει 1 SHOT 2 KILLS . Αυτό είναι ένα t-shirt που παρήγγειλαν Ισραηλινοί ελεύθεροι σκοπευτές του (διαβόητου) τάγματος Γκιβάτι. Αυτόν τον τρόπο βρήκαν να καμαρώσουν για τα εγκλήματα τους ενάντια στους άμαχους Παλαιστίνιους. Και έχουν βγάλει και άλλα τέτοια μπλουζάκια με παρόμοια ανατριχιαστικά θέματα.

Περισσότερα εδώ.

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
1950




Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες - μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη : Ειρήνη
σα ναγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

We Will Not Go Down



Οι Ισραηλινοί φοβούνται ότι την Πρωταπριλιά, στον ποδοσφαιρικό αγώνα Ελλάδας – Ισραήλ, που θα γίνει στο Παγκρήτιο Στάδιο, το γήπεδο θα γεμίσει με πανό υπέρ των Παλαιστινίων και με Παλαιστινιακές σημαίες. Ελπίζω οι φόβοι τους να επιβεβαιωθούν …. Γιατί, όπως είπαμε, δεν ξεχνάμε...

Προβλήματα.




Ελάχιστα τα ευρώ που μου έχουν απομείνει (λιγότερα από 200) μέχρι να έρθει η 15 του άλλου μήνα και πάλι από την αρχή. Απολύθηκε και ο καλός μου εδώ και κάποιους μήνες (οικονομική κρίση… χα! Μας έπεισαν), οπότε φανταστείτε…. Καλά δεν γκρινιάζω (πολύ), καλή καρδιά μωρέ. Θα πηγαίνουμε καμιά βόλτα ως το πάρκο, άντε και καμιά παραλία στο παγκάκι, με μπύρα και αγκαλιά.
Βέβαια άρχισαν ξανά τα κρύα και μας δυσκολεύουν λίγο (Μάρτης γδάρτης). Και δεν το αντέχω το κρύο καθόλου. Κουκουλώνομαι, τυλίγω το κασκόλ μου ως τη μύτη, κατεβάζω τον σκούφο μου ως τα μάτια, ίσα που βλέπω και αναπνέω δηλαδή και προχωράω. Έλα που τώρα αυτό είναι επικίνδυνο και μπορεί να με πιάσουν η προστάτες του νόμου και να βρεθώ φυλακή!!!! Και είχα ένα χρόνο να πάθω αμυγδαλίτιδα, αλλά ήρθε αυτός ο νόμος να τα αλλάξει όλα, πάνω που νόμιζα ότι γλίτωσα το χειρουργείο!!!!!!!

(Σε μια χώρα που, για παράδειγμα, ο βιασμός αποτελεί πλημμέλημα, ποινικοποιούν την κουκούλα. Βλέπουν μόνο το δέντρο. Στο δικό τους παραμύθι η κοκκινοσκουφίτσα πάει ισόβια.)

Αλλά όχι κύριοι, δεν θα μου χαλάσετε εσείς τη διάθεση, ούτε τα μυαλά!!!!!!!

Θα κλείσω με κάτι ευχάριστο, ένα καταπληκτικό ανέκδοτο που άκουσα χθες. Είναι σύντομο, δεν θα σας κουράσω. Λοιπόν υπήρχε μια φορά «Πανεπιστημιακό Άσυλο». (Τι άλλο θα ακούσουμε Θεέ μου!!!!!!)

Εγώ για αυτούς που λεν ότι μα κυβερνάνε έχω καλύτερο «ανέκδοτο», αν και αυτοί μπορεί και να τρομάξουν όταν το ακούσουν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ξέρουν άραγε τι πραγματικά σημαίνει ή την προσδιορίζουν κατά πως τους βολεύει;

Καλημέρα σας.

Η πιο λυπημένη αρκούδα



Του David Guy

Σε ένα δάσος κάποτε ζούσε μια αρκούδα που ήταν πολύ λυπημένη. Κάθε μέρα η μικρή Εύα την επισκεπτόταν για να της φτιάξει το κέφι.
Την Δευτέρα της πήγε το πιο όμορφο και με τα πιο φωτεινά χρώματα λουλούδι που μπόρεσε να βρει, αλλά η αρκούδα δεν ενθουσιάστηκε.
«Θα μαραθεί και θα χαθεί» γκρίνιαξε.
Την Τρίτη της έφτιαξε μία τούρτα με ένα κερασάκι κατακόκκινο στην κορυφή.
«Μόλις την φάω και πάλι δεν θα υπάρχει τίποτα» παραπονέθηκε.
Την Τετάρτη η Εύα προσπάθησε να της διαβάσει το αγαπημένο της βιβλίο, αλλά εκείνη κούνησε αρνητικά το κεφάλι της.
«Θα φτάσεις στο τέλος πολύ γρήγορα» είπε η αρκούδα.
«Τότε μπορούμε να το διαβάσουμε πάλι από την αρχή» απάντησε η Εύα.
«Ναι, αλλά τότε θα ξέρω τη υπόθεση και δεν θα μου αρέσει.» Είπε η αρκούδα και κούνησε το κεφάλι.
Την Πέμπτη της πήγε ένα παιχνίδι.
«Απλά θα βαρεθώ να παίζω συνέχεια με αυτό» μουρμούρισε και το πέταξε μακριά.
Την Παρασκευή η αρκούδα ρώτησε:
«Τι μου έφερες σήμερα;»
«Σ’ αγαπάω» είπε η Εύα και την αγκάλιασε.
Τότε η αρκούδα χαμογέλασε.
ΤΕΛΟΣ
εικόνα από εδώ

Εδώ ξανά



Μετά από μία εβδομάδα άδειας και πάλι δουλειά.
Αλλαγές που έγιναν:

Άλλαξα τον προφυλακτήρα του αυτοκινήτου μου.

Έκοψα τα μαλλιά μου.

Διεύρυνα το μυαλό μου (πολύ διάβασμα).

Γέμισα με νέες εικόνες με μικρά ταξιδάκια εδώ κοντά.

Τώρα με περιμένει πολύ δουλειά. Άντε να τα βάλω όλα σε μια σειρά και να αρχίσω!!! Να αρχίσω να σκέφτομαι τα προβλήματα μου, μιας και τα είχα βάλει στην άκρη και αυτά για μια βδομάδα. Και σιγά τα προβλήματα δηλαδή, όσο υπάρχει ελπίδα στην καρδιά μας όλα είναι δυνατά και τα προβλήματα μπορούν να βρουν την λύση τους. Στο χέρι μας είναι!
Νομίζω ότι έγινα υπερβολικά αισιόδοξη. Άντε να με «απορροφήσει» και πάλι η ρουτίνα να γίνω η παλιά καλή γκρινιάρα!!!!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!