ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ

Ελάχιστα τα ευρώ που μου έχουν απομείνει (λιγότερα από 200) μέχρι να έρθει η 15 του άλλου μήνα και πάλι από την αρχή. Απολύθηκε και ο καλός μου εδώ και κάποιους μήνες (οικονομική κρίση… χα! Μας έπεισαν), οπότε φανταστείτε…. Καλά δεν γκρινιάζω (πολύ), καλή καρδιά μωρέ. Θα πηγαίνουμε καμιά βόλτα ως το πάρκο, άντε και καμιά παραλία στο παγκάκι, με μπύρα και αγκαλιά.
Βέβαια άρχισαν ξανά τα κρύα και μας δυσκολεύουν λίγο (Μάρτης γδάρτης). Και δεν το αντέχω το κρύο καθόλου. Κουκουλώνομαι, τυλίγω το κασκόλ μου ως τη μύτη, κατεβάζω τον σκούφο μου ως τα μάτια, ίσα που βλέπω και αναπνέω δηλαδή και προχωράω. Έλα που τώρα αυτό είναι επικίνδυνο και μπορεί να με πιάσουν η προστάτες του νόμου και να βρεθώ φυλακή!!!! Και είχα ένα χρόνο να πάθω αμυγδαλίτιδα, αλλά ήρθε αυτός ο νόμος να τα αλλάξει όλα, πάνω που νόμιζα ότι γλίτωσα το χειρουργείο!!!!!!!

(Σε μια χώρα που, για παράδειγμα, ο βιασμός αποτελεί πλημμέλημα, ποινικοποιούν την κουκούλα. Βλέπουν μόνο το δέντρο. Στο δικό τους παραμύθι η κοκκινοσκουφίτσα πάει ισόβια.)

Αλλά όχι κύριοι, δεν θα μου χαλάσετε εσείς τη διάθεση, ούτε τα μυαλά!!!!!!!

Θα κλείσω με κάτι ευχάριστο, ένα καταπληκτικό ανέκδοτο που άκουσα χθες. Είναι σύντομο, δεν θα σας κουράσω. Λοιπόν υπήρχε μια φορά «Πανεπιστημιακό Άσυλο». (Τι άλλο θα ακούσουμε Θεέ μου!!!!!!)

Εγώ για αυτούς που λεν ότι μα κυβερνάνε έχω καλύτερο «ανέκδοτο», αν και αυτοί μπορεί και να τρομάξουν όταν το ακούσουν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ξέρουν άραγε τι πραγματικά σημαίνει ή την προσδιορίζουν κατά πως τους βολεύει;

Καλημέρα σας.