Του David Guy
Σε ένα δάσος κάποτε ζούσε μια αρκούδα που ήταν πολύ λυπημένη. Κάθε μέρα η μικρή Εύα την επισκεπτόταν για να της φτιάξει το κέφι.
Την Δευτέρα της πήγε το πιο όμορφο και με τα πιο φωτεινά χρώματα λουλούδι που μπόρεσε να βρει, αλλά η αρκούδα δεν ενθουσιάστηκε.
«Θα μαραθεί και θα χαθεί» γκρίνιαξε.
Την Τρίτη της έφτιαξε μία τούρτα με ένα κερασάκι κατακόκκινο στην κορυφή.
«Μόλις την φάω και πάλι δεν θα υπάρχει τίποτα» παραπονέθηκε.
Την Τετάρτη η Εύα προσπάθησε να της διαβάσει το αγαπημένο της βιβλίο, αλλά εκείνη κούνησε αρνητικά το κεφάλι της.
«Θα φτάσεις στο τέλος πολύ γρήγορα» είπε η αρκούδα.
«Τότε μπορούμε να το διαβάσουμε πάλι από την αρχή» απάντησε η Εύα.
«Ναι, αλλά τότε θα ξέρω τη υπόθεση και δεν θα μου αρέσει.» Είπε η αρκούδα και κούνησε το κεφάλι.
Την Πέμπτη της πήγε ένα παιχνίδι.
«Απλά θα βαρεθώ να παίζω συνέχεια με αυτό» μουρμούρισε και το πέταξε μακριά.
Την Παρασκευή η αρκούδα ρώτησε:
«Τι μου έφερες σήμερα;»
«Σ’ αγαπάω» είπε η Εύα και την αγκάλιασε.
Τότε η αρκούδα χαμογέλασε.
ΤΕΛΟΣ
εικόνα από εδώ
Η πιο λυπημένη αρκούδα
- Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Καλημέρα.
με μία λέξη μονο,με μια απλη αγκαλια κερδιζεις οτι έχανες μια βδομαδα..
που τη βρισκεις ομως και να εχει νοημα?
εχω φαει κολλημα που λες με το καινουργιο του θαναση Παπακωνσταντινου..σου χα υποσχεθει πως θα μαθω..ακομα ψαχνω..θα μαθω πιο πολλά..στο χω υποσχεθει αλλωστε..
φιλιά πολλα και να περασεις τελεια το σαββατοκυριακο
Και εγώ περιμένω να μάθεις για να μάθω και εγώ. Να ανακυκλωθεί η γνώση!
Καλό Σαββατοκύριακο και σε εσένα.
Και σε όλους φυσικά.
μια αληθινή αγκαλιά όλος ο κόσμος
τα πάντα γι΄αυτόν που την δίνει και αυτόν που την λαμβάνει....
πολύ ωραία ανάρτηση
Υπέροχο παραμύθι για της ζωής την απόλυτη αλήθεια. Μέρα καλή
Πολύ όμορφο το παραμυθάκι σου.
Μια αγκαλιά και μια λέξη στους γνωστούς, στους φίλους και στην οικογένεια είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να δώσει κάποιος χωρίς να του το πάρουν ποτέ πίσω.
Φιλιά πολλά.
Δημοσίευση σχολίου