ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ

Βαθιά, πολύ μέσα στο κέντρο της Γης υπάρχει ζωή, όχι σύμφωνα με τον Λιακόπουλο, αλλά σύμφωνα με την παράδοση. Τα πλάσματα που ζουν εκεί, είναι κάτι μικρά, μαύρα, σκανταλιάρικα πλασματάκια, τα γνωστά καλικατζαράκια.

Το μόνο πράμα που τους απασχολεί είναι πως θα καταστρέψουνε τον κόσμο. Και βρήκανε τον τρόπο. Να κόψουν το Δέντρο της Ζωής. Έτσι φτιάξανε ένα τεράστιο πριόνι. Πιάνονται οι μισοί από τη μία άκρη, οι άλλοι μισή από την άλλη και δωσ’ του πέρα δώθε μέχρι να κοπεί ο κορμός και να πέσει η Γη που στηρίζεται σε αυτόν. Όλη μέρα και όλη νύχτα αυτό κάνουν.

Λίγο πριν το τέλος, μερικές πριονιές ακόμα δηλαδή και πάει το δέντρο, ακούνε πολύ φασαρία από την επιφάνεια. Είναι παραμονή Χριστουγέννων και οι άνθρωποί είναι χαρούμενοι και γιορτάζουν. Τα καλικατζαράκια δεν μπορούν να αντισταθούν στην περιέργεια τους και βγαίνουν να δουν τι συμβαίνει.

Ζαλίζονται από τα φώτα και τις μυρωδιές και από τα στολίδια. Θέλουν να τα δούνε όλα, να τα γευθούνε όλα, να τα σπάσουν όλα! Ξεχνάνε και το πριόνι και το δέντρο και το καταχθόνιο σχέδιο τους. Ανεβαίνουν στην επιφάνεια της Γης και αρχίζει το πάρτι. Κρύβονται στην κρύα στάχτη του τζακιού, τρώνε τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες, σπάνε τα στολίδια του δέντρου, τρομάζουν τα παιδιά, μιας και είναι οι μόνοι άνθρωποι που μπορούν να τα δουν και γελάνε με την καρδιά τους.

Δεν αντιμετωπίζονται ούτε με σταυρούς, ούτε με σκόρδα, ούτε με θυμιάματα, ούτε με ξεματιάσματα και ξόρκια. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να κρατηθούν τα καλικατζαράκια έξω από το σπίτι μας και την αποθήκη μας. Κρεμάμε στην είσοδο του σπιτιού και της αποθήκης ένα κόσκινο. Ναι, ένα κόσκινο. Αυτά τα πλάσματα κάτι παθαίνουν με το κόσκινο. Το πιάνουν στα χέρια τους και προσπαθούν να μετρήσουν τις τρύπες του και φυσικά δεν τα καταφέρνουν , μιας και μπερδεύονται στο μέτρημα και αρχίζουν πάλι από την αρχή. Αυτό τους παίρνει όλη την νύχτα. Φτάνει το πρωί και μιας και είναι πλάσματα που ζούνε μόνο στο σκοτάδι, πρέπει να πάνε να κρυφτούν σε κανένα λαγούμι. Έτσι γλιτώνουμε το σπίτι μας από τις ζημιές τους.

Αυτό το γλέντι των καλικάτζαρων κρατάει δώδεκα μέρες. Την ημέρα των Φώτων, όταν αγιάσει ο παπάς τα νερά, θα τρέξουν να χωθούν πάλι μέσα στην τρύπα τους. Εκεί τους περιμένει όμως μια μεγάλη έκπληξη. Το Δέντρο της Ζωής είναι εκεί άθικτο, σαν να μην το άγγιξε ποτέ το πριόνι τους. Και έτσι αρχίζει πάλι ο αγώνας τους και υπόσχονται πως δεν θα ξανανέβουν στην επιφάνεια της Γης μέχρι να πραγματοποιήσουν τον σκοπό τους, αλλά ποιος τους πιστεύει, σιγά μην κρατήσουν την υπόσχεση τους!!!

Καλά Χριστούγεννα σε όλους.