Το Έπος του 40΄
Μια μικρή ιστορική αναδρομή.
Όταν το 1939 ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος μεταξύ των συμμαχικών δυνάμεων (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Η.Π.Α. κ.α.) και των δυνάμεων του Άξονα (Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία) η Ελλάδα έμεινε ουδέτερη. Όμως στις 15 Αυγούστου του 1940 οι Ιταλοί βυθίζουν το αντιτορπιλικό «Έλλη» στο λιμάνι της Τήνου και λίγο καιρό αργότερα, στις 28 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, ο πρέσβης της Ιταλίας στην Ελλάδα, Μπενίνο Κράξι, ζητά από τον Πρωθυπουργό της Χώρας, Ιωάννη Μεταξά, να παραδώσει την χώρα στον Άξονα. Ο ελληνικός λαός σύσσωμος, μέσω του Μεταξά, απαντά με ένα ηρωικό ΟΧΙ.
Νέες “χρυσές” σελίδες έμελλε να γραφτούν και να προστεθούν στην μεγάλη ιστορία της Ελλάδας.
Ο Πόλεμος: Με την κατάληψη της Αλβανίας από τους Ιταλούς το 1939, αποκαλύπτονται οι προθέσεις της Ιταλίας για την Ανατολική Μεσόγειο. Μια επίθεση και στην Ελλάδα έμοιαζε προφανής, παρά τις αντιρρήσεις του Χίτλερ και τις προσπάθειες του Μεταξά.
Έτσι λοιπόν, μετά από μία σειρά προειδοποιητικών ενεργειών, με αποκορύφωμα το βύθισμα του «Έλλη», η Ιταλική κυβέρνηση στέλνει ένα τελεσίγραφο που απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων από τη χώρα και των έλεγχο στρατηγικών σημείων. Η άρνηση του Μεταξά, που έβρισκε σύμφωνο όλο τον ελληνικό λαό, οδήγησε αυτόματα σε πόλεμο ο οποίος διεξήχθη στα βουνά της Ηπείρου.
Για άλλη μια φορά αναδεικνύεται ο ηρωισμός και η ψυχική δύναμη των Ελλήνων. Ο Ελληνικός στρατός δεν απέκρουσε απλά τους επίδοξους κατακτητές, κατατρόπωσε τον εχθρό, αφού κατάφερε να προελάσει στα αλβανικά εδάφη και να απελευθερώσει τα ελληνικά εδάφη της Βόρειας Ηπείρου.
Οι Γερμανοί, βλέποντας την αδυναμία των συμμάχων τους, εισβάλουν στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941. Παρά τη γενναία αντίσταση των Ελλήνων, η Ελλάδα αναγκάζεται να συνθηκολογήσει στις 24 Απριλίου. Στα τέλη Μαΐου, στα χέρια των Γερμανών πέφτει και η Κρήτη.
Για την Ελλάδα ξεκινάει μία από τις δυσκολότερες περιόδους στην ιστορία της.
Η Κατοχή: Η πτώση της Κρήτης Σήμαινε την ολοκληρωτική κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς. Στους Έλληνες επιβλήθηκε μία «Νέα Τάξη» που σήμαινε δοκιμασίες και πολλά δεινά για τον λαό.
Η Χώρα μοιράστηκε στα τρία (τριπλή κατοχή) ανάμεσα στη Γερμανία, τη Βουλγαρία και την Ιταλία. Η κατάσταση ήταν χειρότερη στη ζώνη της Βουλγαρικής κατοχής (μια ζώνη ανάμεσα στο Στρυμόνα και το Νέστο, που αργότερα επεκτάθηκε ως την Αλεξανδρούπολη καθώς και στα νησιά Θάσος και Σαμοθράκη) αφού γινότανε προσπάθειες αφελληνισμού (από τους Βούλγαρους) με φόνους, διώξεις κληρικών κ.α. και με την εγκατάσταση Βουλγάρων εποίκων. Χαρακτηριστικό δείγμα της βουλγαρικής σκληρότητας είναι η εκτέλεση 3.000 Ελλήνων στο Δοξάτο και τα άλλα χωριά, για την καταστολή της αυθόρμητης εξέγερσης τους. Οι απάνθρωπες ενέργειες των Βούλγαρων ανησυχούσαν ακόμα και τη γερμανική διοίκηση.
Και οι Ιταλοί, στην Ιταλική ζώνη κατοχής, έκαναν προσπάθειες αφελληνισμού, χρηματοδοτώντας συμμορίες Αλβανών, οι οποίοι τρομοκρατούσαν την ύπαιθρο, και προχωρώντας στη ίδρυση του «Πριγκιπάτο» των Βλάχων.
Και στη γερμανική ζώνη η κατάσταση ήταν απελπιστική. Θανάσιμη πείνα, η καταπάτηση κάθε είδους ελευθερίας , τρομοκρατία, φυλακίσεις, εκτελέσεις κ.α. συνέθεταν την εικόνα της ναζιστικής νέας τάξης πραγμάτων.
Πρέπει να τονίσουμε ότι ο φόρος αίματος που πλήρωσε η χώρα μας την περίοδο της κατοχής, σε αναλογία με τον πληθυσμό της, είναι μεγαλύτερος από οποιαδήποτε άλλη χώρα της κατεχόμενης Ευρώπης.
Η Αντίσταση: Από την πρώτη στιγμή οι Έλληνες αντιστάθηκαν στις δυνάμεις κατοχής, ατομικά ή ομαδικά. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία αντιστασιακών οργανώσεων το φθινόπωρο του 41΄. Τέτοιες χαρακτηριστικές πράξεις είναι η καταστολή της γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολη, από τους νεαρούς Μανώλη Γλέζο και Απόστολο Σάντα όπως και η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, στις 25 Νοεμβρίου του 1942, από Έλληνες αντάρτες, που ήταν ένα καίριο πλήγμα για τους Γερμανούς.
Κοινό αίτημα όλων ήταν η απελευθέρωση. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, άντρες και γυναίκες αγωνίστηκαν για αυτό το σκοπό.
Σπουδαία ήταν η συνεισφορά των γυναικών σε όλες τις μορφές του αγώνα, ακόμα και στον ένοπλο.
Αξίζει να αναφέρουμε και τον παράνομο αντιστασιακό τύπο, που κυκλοφορούσε από χέρι σε χέρι, δακτυλογραφημένος, πολυγραφημένος ή ακόμα και χειρόγραφος, για να ενημερώνει τους πολίτες.
Η Απελευθέρωση: Αφού η Γερμανία έχασε τις μάχες, στα κύρια μέτωπα, ενάντια στις συμμαχικές δυνάμεις, αναγκάζεται να συνθηκολογήσει.
Η Ελλάδα πανηγυρίζει την ελευθερία της.
Στις 18 Οκτωβρίου του 1944 επιστρέφει στη χώρα η εξόριστη κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Η ελληνική αντίσταση έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην ήτα του Άξονα, αφού καθυστέρησε τους Γερμανούς με αποτέλεσμα την ήττα τους στην επίθεση τους κατά της Ρωσίας, αφού τα γερμανικά στρατεύματα δεν άντεξαν τον βαρύ ρωσικό χειμώνα.
Στις 8 Μαΐου του 1945 η Γερμανία παραδόθηκε, τον Αύγουστο του ίδιου έτους παραδόθηκε και η Ιαπωνία, μετά τη ρίψη των ατομικών βομβών (ίσως το χειρότερο γεγονός αυτού του πολέμου μαζί με το ολοκαύτωμα), από τους Αμερικάνους, σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι.
Το 1946 το Δικαστήριο της Νινεμβέργης απορρίπτει τα επιχειρήματα της Γερμανίας σχετικά με την αναγκαιότητα των προληπτικών επιθέσεων στα γειτονικά της κράτη.
Συγκεκριμένα η απόφαση του Δικαστηρίου λέει:
«Το να ξεκινάς έναν τέτοιο πόλεμο, δεν είναι μόνο διεθνές έγκλημα, είναι το ανώτερο διεθνές έγκλημα πολέμου διότι εμπεριέχει το συσσωρευμένο κακό»
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε σημαδεύοντας λαούς, σφραγίζοντας μία εποχή για να ξεκινήσει μία καινούργια, την οποία όμως θα ακολουθούν πάντα τα σημάδια που έχει αφήσει. Σημάδια βαθιά που, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν σβήνουν με το πέρασμα του χρόνου.
