Ήλιος



Μια φορά και έναν καιρό, σε μια χώρα μακρινή, ζούσε ένας πρίγκιπας μικρός μα χωρίς παλάτι. Σαν άστρο ήταν φωτεινός, μα η καρδιά του κρύα. Δεν είχε γύρω του αυλικούς να ακούει κολακείες και ήταν τόσο μόνος, κανέναν δεν είχε να τον αγαπάει και κανέναν να αγαπήσει. Δεν υπήρχαν άνθρωποι γύρω του που να μπορούν να ακούσουν, ότι μέσα του είχε.
Γι` αυτό και αυτός αποφάσισε ένα τρανό ταξίδι. Σε μιαν άλλη χώρα να χαθεί, να ψάξει για παλάτι. Να βρει ανθρώπους να ακούν και την καρδιά του να ζεστάνει. Μέρες πολλές ταξίδεψε και έλιωσε τις σόλες τον παπουτσιών του αλλά τελικά τα κατάφερε και αντάμωσε κάποιους ανθρώπου σε μια μεγάλη πολιτεία. Μα ήταν χωρίς αυτιά για να μπορέσουν να τον ακούσουν , χωρίς καρδιά να μπορέσουν να νιώσουν και τα παλάτια τους ήταν σκοτεινά και κρύα.



Πάλι ξεκίνησε να πάει σε άλλη χώρα. Και είδε ανθρώπους να πονούν. Πολέμους. Δυστυχίες. Και η καρδιά του πάγωσε ακόμα πιο πολύ. Και ράγισε. Και έσπασε. Και έκανε κρότο τρομερό που τρόμαξε τους ανθρώπους και γύρισαν να δούνε τι ήταν αυτή η βροντή. Και ρωτούσαν ο ένας τον άλλο να μάθουν αλλά δεν μπορούσαν να καταλάβουν από πού ήρθε αυτός το τρομερός ήχος.
Τότε είδαν τον πρίγκιπά κάτω. Νεκρό από ώρα. Με την μικρή του την καρδιά σπασμένη μες τη μέση. Όλοι τον πλησιάσανε και στάθηκαν μπροστά του. Τότε μόνο κατάλαβαν το κακό που κάνανε. Άρχισαν και φωνάζουν και να μπήγουν τα νύχια τους στις σάρκες τους για τιμωρία. Γιατί είχαν τα αυτιά τους κλειστά και δεν άκουγαν, την καρδιά τους αποκομμένη από το είναι τους και δεν ένιωθαν.
Ένα παιδί, μικρό, σαν άγγελος, γονάτισε και φίλησε την κρύα του καρδιά, με ένα φιλί αληθινό, που αγάπη ήταν γεμάτο. Σεισμός. Και ο πάγος της καρδιάς έσπασε και έλιωσε. Η καρδιά ζεστάθηκε, με φως πλημμύρισε, ανέβηκε ψηλά, κι άλλο, κι άλλο μέχρι που έφτασε στον ουρανό και έγινε ήλιος για να φωτίζει και να ζεσταίνει τους ανθρώπους. Και οι άνθρωποι αγκαλιαστήκαν και αγαπήθηκαν. Όρκο δώσανε πως πια άλλους πολέμους δεν θα κάνανε. Πώς θα ακούγανε, θα αγαπούσαν.
(Και έτσι έκανε ο πρίγκιπας τον ουρανό παλάτι του, τη γη βασίλειο και τους ανθρώπους αυλικούς).

5 σχόλια:



lakis είπε...

Απλά, υπέροχο:) Μέρα καλή

mariw είπε...

Ευχαριστώ πολύ, πάρα πολύ. Και μόνο που το λες εσύ… μεγάλη μου τιμή.

Artistz είπε...

Καταπληκτικη Ανάρτηση..ειλικρινα με εβαλες μέσα στο pc..πάρα πολυ χαιρομαι να διαβάζω τοσο ωραίες σκέψεις..με πλυμμηριζουν ονειρα οπως και εσενα βεβαια που τα γράφεις..
Να σαι καλά..φιλια!

mariw είπε...

Πολύ χαίρομαι που σου άρεσε το παραμύθι μου Artistz. Έστω και με τη φτωχή μου γλώσσα…

ΚωνσταντίνοςΚΔ είπε...

Μου άρεσε πάρα πολύ. Τρελαίνομαι για τέτοιου είδους ιστορίες